Ali Osman Seymen

Bugün çok yorgun, gecelerse hep ayni hüzün, gözyasi ve aci.
Bugünse baska bir dolu dolunay sanki yürekten sesleniyor sevdaya.
Bir cagirisi var rüzgarin, bir daveti, yalnizlara, sevdalilara ve aska.
Bugün çok yorgun, bugün hasret gecesi...

Susmak gibi bir derdim var benim yillardir iliklerime kadar ask doluyum, yüregimle bagdasmayan bir telasla Bugün acilardaysam, beynimle kavgaliysam, üstelik susuyorsam... Ezik bir sevdanin altinda daha da ezildigimdendir. Lacivert bir düs kurup bekleyecegim, geleceksin; ben ölecegim...                Ali Osman Seymen

Aslinda hayat her adimda bir baska saskinlik
yasanmamisligin hevesinden olsa gerek,
kininda bir biçak gibi keskin

Nedensizligin meraki aslinda insanin içinde
biraz yürekli olmayi denesen hayata
ya da unutabilmeyi,
acilar nankör degil
geldigi gibi terkederler seni,
yorulma...
      ALi OSMAN SEYMEN

Bir gün daha sensiz geçti ne yaparim ben yarin.
Üstelik senin kokunu bile bilmiyorum daha,
sesini hiç duymuyorum oysa,
bir saç telin için bin ömür veririm sana...

Bu umutsuz, hep hüsranli, bekleyisin sonu ne;
giden yillar mi, yoksa garip bir düs mü bu,
ne zaman esecek rüzgarin bana ne zaman...

Dertlerimi biriktirdim zincir yaptim,
gözlerim zaten zorda,
yüregim hep senin,
yormadan söyleyeyim hep senin,
o zaman bu günah, bu izdirap, bu bekleyis de ne;
neyin sevdasini çekiyorum, ben kimim...
Oysa ben seni tanimadan sevdim,
ya da söyle o zaman ben kimim...

Bir veda siiri mi yoksa bu,
karanliklarda yüregimi aydinlatir diye.

Hadi; gel de bitsin bu zor bekleyis...
                  Ali Osman Seymen

Bir el var yanimda sikilmis bir yumruk,
her sey ne kadar aci ne kadar yalan böyle anne.
Ben gözümü seninle açtim, ben senin yüregini aldim,
büyüdüm, olgunlastim.
Ama beceremedim yalnizligi...
Bana yalnizliginn acisini anlat anne

Durmak var hayatta, bazen kosmak da.
Ben hep durdum, kosmayi beceremedim anne.
Aglamak da var sonra, gülmek de
Ben hep agladim, gülmeyi beceremedim.
sustur, öldür zamani, sonra;
Bana yalnizligin acisini anlat anne...

Sözlerimin içinde söz var
Herkesin göremedigi bir nefes
Anlamsiz, derin ve iç acisi bir hayat
yazdiklarimin hepsi hayali bir yoldasa
bekledigim ve özledigim
bir hayalete aslinda...
      Ali Osman Seymen

Bekliyorum...
Hayat bir ütopya olmusken damarlarimda
Daha küçük bir çoçugum
sefkate ihtiyacim var,
Oksanasi saçlarim
Düsünmekten daralan beynim
Ve sonsuz özgürlük
Nasili, nedeni, niçini, önemli mi sence
Bana bir gül ver
Parçalanmisken bedenim
Belki soguk bir odayim simdi, isitilmeyi bekleyen...

inkar edilemez isyanlarim var sevdaya dair
Bosvermisligim, unutkanligim, yorgunlugum, önemli mi sence
Kimsin, nesin, nerdesin
Hiç hakkin yok bu kadar bekletmeye...

Olur olmaz bir an çikagel
Zaman önemini yitirmisken gözlerimde
Bana bir vücut ver
Bir romanin en agir sahnesinde...